به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: به نامهای پرطرفدار بازار نقل و انتقالات دقت کنید: بیرانوند، پورعلیگنجی، کاوه رضایی، شهباززاده، گولسیانی و سروش رفیعی. همه اینها سابقهای طولانی در فوتبال ایران دارند. دربارهشان میتوانید مطالب و ویدیوهای قدیمی زیادی پیدا کنید. اکثر آنها به نیمه مسیر حرفهایشان رسیدهاند و از مرز سی سالگی عبور کردهاند.
هواداران امیدوارند همین بازیکنان بتوانند سرنوشت قهرمانی را تعیین کنند، ولی آنها که بدبینترند تأکید دارند که مدیران باشگاهها با خاطراتشان تیم بستهاند. آنها تصویری از این بازیکنان در ذهن دارند که مربوط به روزهای اوجشان است، ولی تضمینی نیست که دوباره بتوانند چنین عملکردی را تکرار کنند. مقصر این وضعیت کیست؟ باشگاهها به جوانان اعتماد ندارند یا جوان قابل اعتمادی در بازار نیست؟ حتی باشگاهی مثل سپاهان که آکادمی فعالی دارد معمولاً سراغ محصولات آماده لیگ میرود.
تیم امید مدتی قبل در ازبکستان به میدان رفت، ولی در بازار نقل و انتقالات از بازیکنان این تیم خبر زیادی نیست. خدابندهلو تنها بازیکن تیم امید بود که مشتریانی داشت و در نهایت به گلگهر رفت و محمدمهدی احمدی، مدافع چپ این تیم هم راهی پرسپولیس شد. امید حامدیفر، هافبک جدید استقلال سومین بازیکن جوانی است که این روزها انتقالش سر و صدا به پا کرده است.
فصل گذشته فرهاد مجیدی رویه متفاوتی در پیش گرفت و به چند بازیکن جوان اعتماد کرد. امیرحسین حسینزاده پاسخ این اعتماد را داد، به یکی از پدیدههای لیگ تبدیل شد و حتی به تیم ملی رسید. صالح حردانی هم در نیمفصل دوم اضافه شد و نقش پررنگی در قهرمانی داشت. علیرضا رضایی، ابوالفضل جلالی و امیرعلی صادقی دیگر جوانانی بودند که به استقلال اضافه شدند و در آینده میتوانند به ترکیب اصلی برسند.
این میتوانست برای تیمهای دیگر هم الگو شود، ولی باشگاهها و مربیان بازیکنان آماده و امتحانپسداده را ترجیح میدهند. مربیان در مصاحبهها علاقه زیادی دارند که فهرستی طولانی از شاگردان جوان و کشفهایشان ارائه بدهند، ولی در عمل خیلی حاضر به ریسک نیستند.
فصل گذشته پیکان و ذوبآهن از معدود تیمهایی بودند که با ترکیب جوان به میدان میرفتند و امسال هم بعید است که تیمهای جوان زیادی در لیگ ببینیم.